Reim

Dr Riim isch im witere Sinn e Verbindig vo Wörter, won äänlig dööne. Im ängere Sinn isch es e Riim wenn e bedoonte Vokal und d Lut umenumme äänlig dööne. Dä Lut cha je noch dr Dichdigsdradizion am Aafang vom Wort (Aalut) stoo, in dr Middi oder am Ändi. Bischbil: lauf – chauf; laufe – chaufe. In dr linguistisch orientierte Lüüriktheorii wärde Riim as fonologischi Überstrukturierig ufgfasst.

S middelhochdütsche Wort rim isch us em Franzöösische usgleent: S Substantiv rime für Riim isch e Zruggbildig vom Värb rimer für „in Räije ordne, riime“ (fränkisch und althochdütsch rim „Räije“). Die änglischi Schriibwiis rhyme chunnt drvo, ass wo s modärne Änglisch sich entwigglet het, mä felschligerwiis glaubt het, ass es mit em griechische rhythmos wurd zämmehänge.